Σαν σήμερα Σάββατο πριν από πέντε χρόνια, περπατούσα επάνω σε τεντωμένο σχοινί μεταξύ ζωής και θανάτου
Η έννοια μου, η σκέψη μου, η αγωνία μου για αυτούς που αγαπώ, με κράτησαν όρθια
Η αγάπη, η πίστη, η ελπίδα μου πως θα τους ξαναδώ, με κράτησαν δυνατή
Πέντε χρόνια μετά, οι βράχοι της ζωής μου, με εγκατέλειψαν
Ο ένας για έναν άλλον κόσμο
Ο άλλος, ο δικός μου Παράδεισος, με έριξε στην Κόλαση
Γιατί όταν σε πετούν έξω από τον Παράδεισο οπουδήποτε αλλού, σου μοιάζει με Κόλαση
Μα δε πειράζει
Δε πειράζει..
Έτσι είναι όταν η καρδιά δρόμο αλλάζει